Listeye dön

Silymarin'in farmakolojik etkisi

2024-12-27

Silymarin'in farmakolojik etkisi

Silymarin'in, muskarinik asit, alfa-amanitin (amanita mantarında bulunan toksik bir madde), karbon tetraklorür, galaktozamin, tioasetamit ve hepatovirüs FV3 tarafından neden olunan zehirlenmeleri nötralize etme yeteneği, çeşitli patolojik toksik karaciğer hasarı modellerinde gösterilmiştir.
Silymarin'in etkinliği, serbest radikalleri yakalama yeteneğine atfedilmektedir; bu da birçok etki yeri ve mekanizmasından kaynaklanmaktadır. Silymarin'in anti-peroksit aktivitesi vardır. Lipid peroksidasyonu (hücre zarlarına zarar veren) patofizyolojik süreci silymarin ile engellenebilir veya önlenebilir. Hasar görmüş karaciğer hücrelerinde silymarin, protein sentezini uyarır ve fosfolipid metabolizmasını normalleştirir.
Özetle, silymarin'in en büyük katkısı, çözünmüş hücresel bileşenlerin (transaminazlar gibi) kaybını önleyen karaciğer hücre zarları üzerindeki stabilizasyon etkisidir. Silymarin, belirli hepatotoksik maddelerin (alfa-amanetin gibi) hücre içine girmesini sınırlayabilir. Artan protein sentez kapasitesi, silymarin'in çekirdek içindeki RNA polimeraz I aktivitesini uyarmasından kaynaklanmakta, böylece karaciğer hücrelerinde ribozomal RNA sentezine yardımcı olmakta ve yapısal ve fonksiyonel proteinlerin (enzimlerin) büyük miktarlarda sentezine yol açmaktadır. Bu nedenle, silymarin karaciğer hücrelerinin onarım ve yenilenme yeteneğini artırabilir.